Η Εκκλησία μας, τη Βουβή Εβδομάδα της Μ.Τεσσαρακοστής τιμά την ανάμνηση του θαύματος της Ανάστασης του φίλου και μαθητή του Χριστού, Λαζάρου.
Το αναστάσιμο γεγονός περιγράφεται στο Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο (Ιω. 11,1-45).
Ο Λάζαρος με τις αδελφές του, Μαρία και Μάρθα φιλοξένησαν τον Κύριο αρκετές φορές στη Βηθανία. Ωστόσο, λίγες μέρες πριν τα Άγια Πάθη του Χριστού, ο Λάζαρος αρρώστησε και οι αδελφές του, απέστειλαν μήνυμα στον Ιησού που βρισκόταν στη Γαλιλαία για να τον επισκεφθεί. Ο Κύριος όταν το έμαθε, είπε: «αὕτη ἡ ἀσθένεια οὐκ ἔστι πρὸς θάνατον, ἀλλ’ ὑπὲρ τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ, ἵνα δοξασθῇ ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ δι’ αὐτῆς». Παρ’ όλο που ο Κύριος αγαπούσε το Λάζαρο, έμεινε ηθελημένα δύο ημέρες ακόμη στον τόπο που βρισκόταν και ο Λάζαρος πέθανε. Την τρίτη ημέρα ο Κύριος πηγαίνει στην Ιουδαίο με τους μαθητές για να ξυπνήσει το Λάζαρο. Όταν κατέφθασαν, ο Λάζαρος βρισκόταν ήδη τέσσερις μέρες στο μνήμα. Ο Κύριος ερχόμενος στο μνήμα, δάκρυσε και διέταξε να βγάλουν την πέτρα που έφραζε την είσοδο του μνήματος. Έπειτα, υψώνοντας τα μάτια στον ουρανό, είπε: «πάτερ, εὐχαριστῶ σοι ὅτι ἤκουσάς μου. ἐγὼ δὲ ᾔδειν ὅτι πάντοτέ μου ἀκούεις· ἀλλὰ διὰ τὸν ὄχλον τὸν περιεστῶτα εἶπον, ἵνα πιστεύσωσιν ὅτι σύ με ἀπέστειλας.» και κραυγάζοντας με δυνατή φωνή είπε: «Λάζαρε, δεῦρο ἔξω». Μόλις ο νεκρός βγήκε δεμένος με το σάβανο και το σουδάριο, ο Χριστός ζήτησε να τον λύσουν και να τον αφήσουν να περπατήσει. Βλέποντας πολλοί από τους Ιουδαίους όσα έκανε ο Ιησούς, πίστεψαν σ’ Εκείνον.
Το σημερινό Ευαγγελικό απόσπασμα της Ανάστασης του Λαζάρου, αποτελεί προτύπωση της Αναστάσεως του Χριστού. Τα λόγια του Κυρίου στη Μάρθα «ἐγώ εἰμι ἡ ἀνάστασις καὶ ἡ ζωή» φανερώνονται εμπράκτως διαμέσου της Aνάστασης του αδελφού της, Λαζάρου. Φυσικά, και η πίστη της Μαρίας και της Μάρθας στον Κύριο συνηγορούν στο αναστάσιμο θαύμα, το οποίο εξαιτίας της πίστεώς τους, εκπληρώνεται από Εκείνον που έχει μέσα Του το φως.
Εν τέλει, για εμάς τους Χριστιανούς, το αναστάσιμο μήνυμα του Λαζάρου είναι η προοικονομία της Ανάστασης του Κυρίου, που νεκρώνει τα πάθη μας και μας λυτρώνει, δίνοντάς μας την ελπίδα για σωτηρία και ζωή.
Απολυτίκιο:Θέλοντας Χριστέ και Θεέ μας να δείξεις, προ της σταυρικής Σου Θυσίας, ότι είναι βέβαιο πράγμα η ανάσταση όλων των νεκρών, ανέστησες εκ νεκρών τον Λάζαρον. Για τούτο και εμείς, μιμούμενοι τα παιδιά που σε υποδέχθηκαν κατά την είσοδό Σου στην Ιερουσαλήμ, κρατούμε στα χέρια μας τα σύμβολα της νίκης, τα βάϊα και βοώμε προς Εσένα, τον νικητή του θανάτου: Βοήθησέ μας και σώσε μας, Συ που ως Θεός κατοικείς στα ύψιστα μέρη του ουρανού, ας είσαι ευλογημένος Συ, που έρχεσαι απεσταλμένος από τον Κύριο!
Χρόνια Πολλά!
Νικολαΐδου Παναγιώτα, τελειόφοιτη τμήματος Θεολογίας Ε.Κ.Π.Α.
