Η Μεγάλη Δευτέρα σηματοδοτεί την έναρξη των Αγίων Παθών του Κυρίου, γι’ αυτό και η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του παγκάλου Ιωσήφ ως τύπο Χριστού.
Ο πάγκαλος Ιωσήφ, ο μικρότερος υιός του Πατριάρχη Ιακώβ, φθονήθηκε από τα αδέλφια του, εξαιτίας της ηθικής και ενάρετης ζωής του. Τα αδέλφια του με σκοπό να τον εκδικηθούν, τον έριξαν σε ένα βαθύ λάκκο και θέλησαν να πείσουν τον πατέρα τους με ένα ματωμένο ρούχο ότι τον κατασπάραξε ένα θηρίο. Αφού τελικά δεν κατόρθωσαν να εξαπατήσουν τον πατέρα τους, πούλησαν τον Ιωσήφ σε εμπόρους και εκείνοι με τη σειρά τους τον πούλησαν στον αρχιμάγειρα του Φαραώ, τον Πετεφρή. Ο Ιωσήφ συκοφαντήθηκε από τη σύζυγο του Πετεφρή εξαιτίας της άρνησής του να ενδώσει στις ερωτικές επιθυμίες της και φυλακίστηκε. Όταν αργότερα ο Φαραώ είδε ένα παράξενο όνειρο, θέλησε να βρει ερμηνεία και τότε ο Ιωσήφ με θείο φωτισμό προέβλεψε ότι θα έρθουν στη χώρα επτά χρόνια ευφορίας και επτά χρόνια ακαρπίας και λιμού. Ο Φαραώ έκπληκτος από τη σοφία του, τον κατέστησε γενικό άρχοντα για να φροντίσει το λαό στα χρόνια της εξαθλίωσης. Τότε, αφορμώμενοι τον λιμό, εμφανίστηκαν τα αδέρφια του και του ζήτησαν βοήθεια. Παρά τα όσα πέρασε εξαιτίας τους, ο Ιωσήφ τους συγχώρεσε και τους προσκάλεσε να ζήσουν μόνιμα στην Αίγυπτο.
Έτσι, ο Ιωσήφ, κατατρεγμένος αποφεύγει την αμαρτία, γίνεται ελπίδα για την οικογένειά του και η αρετή του, σώζει την ψυχή του. Ο Ιωσήφ θεωρείται τύπος Χριστού, αφού, όπως και ο Κύριος, φθονήθηκε, πωλήθηκε για αργύρια, ετάφη σε σκοτεινό λάκκο και νικώντας την αμαρτία, βασίλεψε.
Παράλληλα, σήμερα μνημονεύεται και η άκαρπη συκιά που δηλώνει την Εβραϊκή συναγωγή και την οποία ο Χριστός καταριέται και την ξηραίνει, όπως ξηραίνονται και μαραζώνουν πνευματικά οι άνθρωποι που αν και Τον γνωρίζουν, δεν Τον αναγνωρίζουν ως Λυτρωτή και Σωτήρα της ζωής τους.
Το Ευαγγελικό ανάγνωσμα της Μ. Δευτέρας (Κατά Ματθαίον 24, 3-35), μας προτρέπει να βιώσουμε τα πάθη του Κυρίου, να σκεφτούμε ότι η πνευματική μας νέκρωση θα σημάνει το κατάντημα της καταραμένης από τον Κύριο συκιάς και να οικοδομήσουμε στην πίστη και την αρετή που θα μας καταστήσουν μετόχους του νυμφώνα του Χριστού.Απολυτίκιο:
Ἰδοὺ ὁ Νυμφίος ἔρχεται ἐν τῷ μέσῳ τῆς νυκτός, καὶ μακάριος ὁ δοῦλος, ὃν εὑρήσει γρηγοροῦντα, ἀνάξιος δὲ πάλιν, ὃν εὑρήσει ῥαθυμοῦντα. Βλέπε οὖν ψυχή μου, μὴ τῷ ὕπνῳ κατενεχθής, ἵνα μῄ τῷ θανάτῳ παραδοθῇς, καὶ τῆς βασιλείας ἔξω κλεισθῇς, ἀλλὰ ἀνάνηψον κράζουσα· Ἅγιος, Ἅγιος, Ἅγιος εἶ ὁ Θεός, διὰ τῆς Θεοτόκου ἐλέησον ἡμᾶς.
Καλή Αγία Μεγάλη Εβδομάδα με κατάνυξη, σκέψη, συγχώρεση και αγάπη!
Νικολαΐδου Παναγιώτα, τελειόφοιτη τμήματος Θεολογίας Ε.Κ.Π.Α.
