Την μνήμη του Αγίου Χριστοφόρου του Μεγαλομάρτυρος εορτάζει η εκκλησία σήμερα. Ο Άγιος Χριστόφορος, είχε καταγωγή από ημιβάρβαρη φυλή και ονομαζόταν Ρεμπρόβος που σημαίνει αδόκιμος,
κολασμένος και ήταν άσχημος στην εξωτερική εμφάνιση. Όταν ήταν ακόμη κατηχούμενος εγκαταστάθηκε στην όχθη ενός ποταμού, μεταφέροντας εθελοντικά εκείνους οι οποίοι ήθελαν να τον διασχίσουν. Μια μέρα εμφανίστηκε ένα παιδί το οποίο του ζήτησε να το περάσει στην απέναντι όχθη. Ο Ρεμπρόβος κουβαλώντας το στους ώμους, διέσχιζε τον ποταμό στηριζόμενος στο ραβδί του, όμως, το βάρος του παιδιού αυξανόταν όλο και περισσότερο. Αφού έφθασε λοιπόν στην άλλη όχθη, λέει στο παιδί πως όλο τον κόσμο αν σήκωνε δεν θα ήταν τόσο βαρύς. Το παιδί τότε αποκρίθηκε ότι δεν θα πρέπει να απορεί, γιατί δεν μετέφερε μόνο τον κόσμο όλο, αλλά και Εκείνον που τον έπλασε και στην υπηρεσία του Οποίου έθεσε τις δυνάμεις του. Ως απόδειξη αυτών του είπε να φυτέψει το ραβδί του και την επόμενη ημέρα αυτό θα βλαστήσει και έπειτα το παιδί εξαφανίστηκε. Ο Ρεμπρόβος φύτεψε τη ράβδο και πράγματι βλάστησε.
Η μεταστροφή του στον Χριστιανισμό συνέβη κατά την παραμονή του στην Αντιόχεια, όπου βαπτίστηκε από τον τοπικό επίσκοπο Βαβύλα, λαμβάνοντας το όνομα Χριστόφορος. Η θεία χάρη που έλαβε κατά το μυστηριο του Χρίσματος, μεταμόρφωσε την ύπαρξή του, το αποτέλεσμα της οποίας, έγινε φανερό ακόμη και στην εξωτερική εμφάνιση του Αγίου.
Ο Άγιος Χριστόφορος κυνηγήθηκε από τον αυτοκράτορα Δέκιο εξαιτίας της υπεράσπισης των χριστιανών οι οποίοι κακοποιούνταν από ειδωλολάτρες. Όταν οι στρατιώτες καταδίωκαν τον Άγιο για ημέρες, τον ανακάλυψαν τη στιγμή που ετοιμαζόταν να γευματίσει με ψωμί. Εκείνος με την προσευχή πολλαπλασίασε τον άρτο για να φάνε και οι στρατιώτες, οι οποίοι έκπληκτοι πίστεψαν. Όταν το πληροφορήθηκε ο Δέκιος, πρόσταξε να αποκεφαλίσουν τον Άγιο Χριστόφορο.
Παράλληλα, η εκκλησία μας εορτάζει σήμερα τη μνήμη του Προφήτη Ησαΐα, το όνομα του οποίου στα εβραϊκά (Γιασιαγιάχου) σημαίνει ο Θεός σώζει. Ήταν γιος του Αμώς, από τα Ιεροσόλυμα και υπήρξε ο πρώτος από τους τέσσερις προφήτες. Το 738 π.Χ. κλήθηκε να ασκήσει το προφητικό του διακόνημα κατά το οποίο ο ίδιος περιγράφει την κλήση του. Καθώς βρισκόταν στο ιερό, είδε τον Κύριο πάνω σε θρόνο και το ναό πλημμυρισμένο από το φως της θείας δόξης και τα εξαπτέρυγα Σεραφείμ γύρω από το θρόνο να δοξολογούν: «Άγιος, Άγιος Κύριος Σαβαώθ, πλήρης πάσα η γη της δόξης Αυτού». Στη θέαση αυτή, ο Ησαΐας αντιλήφθηκε την αναγιότητά του ως ανθρώπου και αναφώνησε ότι, αν και ακάθαρτος, αξιώθηκε να δει τον Βασιλέα, Κύριο Σαβαώθ. Μετά την ομολογία του, ένα Σεραφείμ έλαβε δια της λαβίδος στο χέρι του αναμμένο κάρβουνο στο οποίο καιγόταν ευωδιαστό θυμίαμα και είπε στον Ησαΐα ότι αυτό άγγιξε τα χείλη του και πως θα αφαιρέσει τις ανομίες και τις αμαρτίες του.
Ο προφήτης Ησαΐας διακονούσε κατά τη βασιλεία του Ιωάθαμ, του Άχαζ, του Εζεκίου και καταδικάστηκε επί Μανασσή, με μαρτυρικό θάνατο.
Σε μια εποχή όπου κυριαρχούσε η ολιγοπιστία, η υλιστική ζωή, η ψευδοπροφητεία, οι θυσιαστικές προσφορές, η ειδωλολατρία, η αμαρτωλότητα και η ασέβεια, ο προφήτης Ησαΐας οδηγούσε τους ανθρώπους στη μετάνοια και την επιστροφή στη θεία πραγματικότητα. Εκείνο, όμως, που προσέφερε ο Ησαΐας περισσότερο από όλα, ήταν οι Χριστολογικές του προφητείες, με τις οποίες αποκάλυψε εν μέσω των ενεργειών του Αγίου Πνεύματος, τον ερχομό του Κυρίου, την γέννησή Του από την Παρθένο Μαρία και την επερχόμενη λύτρωσή μας..!
Χρόνια Πολλά!
Νικολαΐδου Παναγιώτα, τελειόφοιτη τμήματος Θεολογίας Ε.Κ.Π.Α.
