Η Εκκλησία μας σήμερα εορτάζει την Ανάσταση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Σύμφωνα με το Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο Α'(1) 1-17, ο Θεός Λόγος προϋπήρχε στη μία ουσία του Θεού ως υπόσταση. Τα πάντα δημιουργήθηκαν δι’ Αυτού αφού είναι η ζωή και το φως για τους ανθρώπους. Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης μας επισημαίνει, για τον εαυτό του, ότι ο Κύριος τον απέστειλε για να κηρύξει Εκείνον που είναι το φως και να πιστέψουν όλοι στο Θεό Λόγο, ο οποίος είναι η μόνη ελπίδα φωτισμού και σωτηρίας του ανθρώπου. Παρά το γεγονός της απόρριψης του Λόγου κατά την εποχή της ενσάρκωσής Του, από αρχιερείς και απαίδευτους όχλους ανθρώπων, ο Κύριος έδωσε την ευκαιρία σε όσους πίστεψαν σε Εκείνον να γίνουν «τέκνα Θεοῦ». Αυτό με βάση το Ευαγγελικό κήρυγμα του Ιωάννη, επιτυγχάνεται εξαιτίας της αναμαρτησίας του Λόγου και της θεϊκής Του δόξας, καθώς αυτή προέρχεται από την υπόσταση του Πατρός ο οποίος είναι η αρχή και αιτία της Αγίας Τριάδος. Ο Ευαγγελιστής τονίζει, μάλιστα, ότι παρ’ όλο που ο νόμος δόθηκε δια του Μωυσέως, η θεϊκή χάρη και η αλήθεια έρχεται σε εμάς δια του Ιησού Χριστού. Κανείς ποτέ δεν είδε τον Θεό παρά μόνο ο Υιός Του ο οποίος είναι μέσα στην αγκαλιά του Πατέρα και μας Τον έκανε γνωστό.
Μέσα από το χαρμόσυνο μήνυμα της Ανάστασης, λοιπόν, και την προαναφερθείσα Ευαγγελική περικοπή, αντιλαμβανόμεθα ότι ο Χριστός έχει φυσικό θέλημα το οποίο προέρχεται από την υπόσταση του Λόγου και δεν σχετίζεται με το γνωμικό θέλημα ως αδυναμία της ανθρωπίνης φύσεως. Η σωτηρία του ανθρώπου δια του Ιησού Χριστού οφείλεται στην θεία υπόσταση, η οποία διαμέσου της αντίδοσης των χαρακτηριστικών ιδιωμάτων, χαρίζει στον άνθρωπο τη δυνατότητα της κατά χάριν και κατά υιοθεσίαν θεώσεως. Στην πραγματικότητα, δεν πρόκειται φυσικά για αντίδοση αυτή καθεαυτή, αφού μόνον η θεία φύση προσφέρει τη σωτηρία στον άνθρωπο, ενώ η ανθρώπινη δεν προσφέρει κάτι στη θεία φύση η οποία και την δημιούργησε.
Επομένως, στόχος του Χριστιανού είναι η ταύτιση του φυσικού θελήματος με το γνωμικό θέλημα. Η προπτωτική κατάσταση του ανθρώπου δεν ενείχε το στοιχείο της διαφοροποίησής του ως άτομο ή πρόσωπο από τον Θεό. Η υιοθέτηση της διαίρεσης είναι εξουσία του σατανά ο οποίος όταν διαιρεί κυριαρχεί και λειτουργεί διασπαστικά και όχι για την ενότητα ως Άγγελος Κυρίου. Έτσι, το γνωμικό θέλημα αφορά την υπόσταση του σατανά και ουδεμία σχέση έχει με τον Χριστό ως Θεό Λόγο. Η ένωση θείας και ανθρωπίνης φύσεως είναι καθ’ υπόστασιν ένωση, τουτέστιν πραγματική ένωση και όχι κατά ηθική συνάφεια όπως υποστήριζε ο Νεστόριος τον οποίο και καταδίκασε η Γ’ Οικουμενική Σύνοδος. Ούτε βέβαια είναι κατ’ έμφαση ένωση των δύο φύσεων ή κατ’ επίνοια κατά την αριστοτελική φιλοσοφία, καθώς, δεν αφορά ούτε μια φαινομενική κατάσταση αλλά ούτε και τη διάνοια. Αντιθέτως, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός ανασταίνει Εαυτόν μαζί με τον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα. Η Ανάσταση δηλαδή, προκύπτει και από τα τρία πρόσωπα της Αγίας Τριάδος αφού στο Μυστήριο της Θείας Οικονομίας συμμετέχει Πατήρ, Υιός και Άγιο Πνεύμα και οι ενέργειες δεν είναι των υποστάσεων αλλά προέρχονται εκ της μίας φύσεως.
Η θεϊκή φύση λοιπόν του Χριστού κοινωνεί τα ιδιώματά της στην ανθρώπινη φύση μέσω της περιχώρησης και αντίδοσης των ιδιωμάτων, επιτυγχάνοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο το σωτηριολογικό έργο της Θείας Οικονομίας για τον άνθρωπο.
Απολυτίκιο:
Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας, καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι, ζωὴν χαρισάμενος.
Εύχομαι η Ανάσταση του Κυρίου να φέρει τη λύτρωση στις ψυχές όλων μας! ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!
Νικολαΐδου Παναγιώτα, τελειόφοιτη τμήματος Θεολογίας Ε.Κ.Π.Α.
