Η Εκκλησία μας, σήμερα,τιμά τη μνήμη των Οσιομαρτύρων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης.
Ο Άγιος Ραφαήλ και κατά κόσμον Γεώργιος Λασκαρίδης, ανετράφη από ευσεβείς και Χριστιανούς γονείς. Σε νεαρή ακόμη ηλικία υπηρέτησε ως αξιωματικός και έπειτα εκάρη Μοναχός κι έγινε κληρικός παίρνοντας το όνομα Ραφαήλ. Υπηρέτησε ως εφημέριος και ιεροκήρυκας στο Ναό του Αγίου Δημητρίου του Λουμπαρδιάρη στην Ακρόπολη των Αθηνών και έγινε Αρχιμανδρίτης και Αρχιερέας στο Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως. Εξαιτίας της εξέχουσας μόρφωσής του, το Πατριαρχείο τον απέστειλε στη Γαλλία σε αποστολή στην πόλη Morlée όπου και γνώρισε τον νέο τότε σπουδαστή Νικόλαο με καταγωγή από τη Θεσσαλονίκη. Ο Νικόλαος ήταν από εύπορη οικογένεια και οι γονείς του τον είχαν στείλει να σπουδάσει σε Γαλλικό Πανεπιστήμιο. Η γνωριμία του Αρχιμανδρίτη Ραφαήλ με το Νικόλαο στέριωσε εξ’ αρχής χάρη στην κοινή αγάπη που είχαν και οι δύο για τη Χριστιανική διδασκαλία. Έτσι, ο Νικόλαος εγκατέλειψε την κοσμική ζωή, τον ακολούθησε και ασπαζόμενος το Μοναχισμό μέσα σε λίγο διάστημα χειροτονήθηκε Διάκονος. Από τότε ήταν αχώριστοι.
Όταν έγινε το 1453 η άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Τούρκους, οι Άγιοι βρίσκονταν στη Θράκη. Το 1454 αναχωρούν για το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης μαζί με πρόσφυγες και έφτασαν στη Λέσβο η οποία τότε ήταν ελεύθερη. Βγαίνοντας λοιπόν στο λιμάνι της Θερμής, αναζήτησαν ένα ησυχαστήριο για να μονάσουν και οι κάτοικοι τους υπέδειξαν την Ιερά Μονή Γενεθλίων της Θεοτόκου στο Λόφο των Καρυών. Εκεί βρήκαν έναν μόνο καλόγερο με το όνομα Ρουβήμ και σχημάτισαν μια μικρή αδελφότητα υπό την ηγουμενία του Αγίου Ραφαήλ. Για εννέα χρόνια έζησαν ειρηνικά οι δύο Άγιοι, καθώς, η Μυτιλήνη ήταν ελεύθερη χάρη στους Γενουάτες που πλήρωναν φόρο υποταγής στον Μωάμεθ τον Πορθητή. Όμως το 1462 ο Μωάμεθ την κατέλαβε, κατόπιν πολιορκίας δεκαεπτά ημερών, παρά την αντίσταση των κατοίκων.
Ο Άγιος Ραφαήλ λειτούργησε τελευταία φορά τη Μεγάλη Πέμπτη. Την Μεγάλη Παρασκευή ανέβηκαν στο μοναστήρι Τούρκοι και τους συνέλαβαν. Έκτοτε άρχισαν να τους βασανίζουν για να ομολογήσουν που κρύβονταν οι άλλοι Χριστιανοί. Η κόρη του προεστού της Θέρμης μαρτύρησε αφού της έκοψαν το χέρι μπροστά στους γονείς της, τους οποίους είχαν δεμένους σε μια καρυδιά. Έπειτα έβαλαν την Αγία Ειρήνη μέσα σε ένα πιθάρι και την έκαψαν. Η μητέρα της βλέποντας το φρικτό μαρτύριο δεν άντεξε και έπαθε συγκοπή. Τον Άγιο Ραφαήλ τον χτύπησαν με ρόπαλα μέχρι παραλύσεως, τον έσερναν στις πέτρες, τον κεντούσαν με λόγχες και αφού τον κρέμασαν ανάποδα σε μια καρυδιά του πριόνισαν το στόμα και απέκοψαν την σιαγόνα του.
Τον Άγιο Νικόλαο τον είχαν δέσει σε μια καρυδιά και βλέποντας το μαρτύριο του αγαπημένου του Ηγουμένου, με τις πρώτες λόγχες που του έκαναν, έπαθε συγκοπή. Στις 9 Απριλίου 1463 έβαλαν φωτιά στο Μοναστήρι και έφυγαν.
Την άλλη νύχτα ευσεβείς Χριστιανές έθαψαν τους Μάρτυρες στα ερείπια της καμένης Εκκλησίας και στο προαύλιο. Τα Ιερά Λείψανα βρέθηκαν με θαυμαστό τρόπο, καθώς αποκαλύφθηκαν από τον ίδιο τον Άγιο Ραφαήλ ο οποίος υπέδειξε και τους τάφους των άλλων Μαρτύρων.
Εύχομαι στον δημοσιογράφο, ιδιοκτήτη του makedoniawebtv.gr και επιχειρηματία, Αραπίδη Ραφαήλ, να έχει πάντοτε τις πρεσβείες και τις μεσιτείες των Οσιομαρτύρων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης. Η χάρη τους να σε σκέπει και να σε φωτίζει να ευαρεστείς το Θεό!Χρόνια Πολλά!!!
Νικολαΐδου Παναγιώτα, τελειόφοιτη τμήματος Θεολογίας Ε.Κ.Π.Α.
