Η Εκκλησία μας μέσα από το σημερινό Ευαγγέλιο (Κατά Μάρκον Ι’ (10) 32-45), αναφέρεται στη μικροπρέπεια των μαθητών του Χριστού, Ιακώβου και Ιωάννου, ενώ παράλληλα μας υπενθυμίζει το παράδειγμα μετανοίας της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας.
Στο Ευαγγελικό απόσπασμα, ο Κύριος λέει στους μαθητές όσα πρόκειται να συμβούν καθώς πορεύεται στα Ιεροσόλυμα, όπου θα παραδοθεί στους αρχιερείς, θα Τον καταδικάσουν σε θάνατο και θα Τον παραδώσουν στους Ρωμαίους. Με τη σειρά τους αυτοί «θα Τον περιγελάσουν, θα Τον μαστιγώσουν, θα Τον φτύσουν και θα Τον θανατώσουν και την τρίτη ημέρα θα αναστηθεί». Ωστόσο, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης, υιοί του Ζεβεδαίου, δεν αντιλαμβάνονται τα λόγια του Κυρίου και Του ζητούν, εφόσον θα αναλάβει την Βασιλεία της Ιερουσαλήμ, να τους τιμήσει περισσότερο από τους υπόλοιπους μαθητές και να τους βάλει στα δεξιά και στα αριστερά του βασιλικού θρόνου Του. Επιζητούν, δηλαδή, εγκόσμια δόξα και αξιώματα, νομίζοντας ότι ο Χριστός θα γίνει κοσμικός ηγέτης και θα απελευθερώσει τους Εβραίους από τα δεσμά της Ρωμαϊκής εξουσίας. Η απάντηση, όμως, που λαμβάνουν από τον Κύριο «Ουκ οίδατε τι αιτείσθε», είναι η αφορμή για να αντιληφθούν ότι δεν πρόκειται για επίγεια Βασιλεία αλλά για ουράνια. Έτσι, τους ρωτά αν μπορούν να πιουν το ποτήρι του θανάτου που Εκείνος θα πιεί και να βαπτιστούν το βάπτισμα του μαρτυρίου που σε λίγο θα υποστεί.
Οι άλλοι δέκα μαθητές ακούγοντας το αίτημα των δύο αγανακτούν με τη φιλοδοξία τους, αισθάνονται ότι περιθωριοποιούνται και επιθυμούν και οι ίδιοι τιμές και εξουσία. Ο Κύριος τους εξηγεί το γεγονός ότι «Επειδή στενή είναι η πύλη και τεθλιμμένη η οδός η φέρουσα εις την ζωήν, και ολίγοι είναι οι ευρίσκοντες αυτήν» (Κατά Ματθαίον 7:14), και ότι όσοι θέλουν να δοξασθούν στη Βασιλεία των ουρανών θα πρέπει πρώτα να ταπεινωθούν στην επίγεια ζωή.Ο Κύριος δεν απορρίπτει, δηλαδή, τη δόξα αλλά προβάλλει την αληθινή της διάσταση που είναι η ταπείνωση, η αγάπη και η θυσία. Η πραγματική δόξα είναι δόξα αιώνια και αποκτάται κατά το πρότυπο του ίδιου του Χριστού, όπου μέσα από την Σταυρική Του θυσία μας καλεί να σηκώσουμε τον δικό μας πανάλαφρο σταυρό, να υπηρετούμε με διακονίες αγάπης τους αδελφούς μας και να αντιληφθούμε ότι μεγάλοι εντός της Εκκλησίας είναι οι ταπεινοί.
Συγχρόνως, η Εκκλησία μας, τιμά σήμερα μέσα από το Τροπάριο που αναγιγνώσκει, την Οσία Μαρία την Αιγυπτία, η οποία αποτελεί πρότυπο μετανοίας. Παρά την αμαρτωλή ζωή που ακολούθησε, ο δρόμος της πίστεώς της και της αληθούς μετανοίας της, την οδήγησαν για 47 χρόνια στην έρημο, ζώντας με προσευχή και νηστεία μέχρι το τέλος της ζωής της, όπου αξιώθηκε να κοινωνήσει των Αχράντων Μυστηρίων. Ο βίος της Οσίας Μαρίας είναι παράδειγμα της αγάπης του Θεού για τον πιστό που μετανοεί.
Εν κατακλείδι, κάθε Κυριακή των Νηστειών έχει να μας διδάξει και κάτι διαφορετικό και ωφέλιμο για την ψυχή, το σώμα και την καρδιά μας, που ετοιμάζονται να βιώσουν τα Άγια Πάθη του Σωτήρος κατά τη Μεγάλη Εβδομάδα.
Σας εύχομαι τις Άγιες μέρες που πλησιάζουν να ακολουθήσετε το λόγο του Κυρίου και με ταπείνωση, να αισθανθείτε την αγαλλίαση της ψυχής σας και τη μετέπειτα σωτηρία της αιώνιας Βασιλείας Του.
Χρόνια Πολλά!
Νικολαΐδου Παναγιώτα, τελειόφοιτη τμήματος Θεολογίας Ε.Κ.Π.Α.
