Ο Βουλευτής Σερρών του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, Λευτέρης Αβραμάκης, με αφορμή τις δηλώσεις του Κλάους Ρέγκλινγκ για τη σταθερή αύξηση των καθυστερούμενων συντάξεων και την καταγγελία του Γραφείου Προϋπολογισμού του Κράτους στη Βουλή για την μη υποβολή στοιχείων προς αυτό από τον ΕΦΚΑ αναφορικά με τον αριθμό των εκκρεμών αιτήσεων συνταξιοδότησης κατά το Β΄ τρίμηνο του 2020, δήλωσε:
«Το ζήτημα του αριθμού των εκκρεμών συντάξεων έρχεται ξανά στο προσκήνιο με αφορμή ορισμένα γεγονότα των τελευταίων ημερών. Αρχικά, δημοσιεύτηκε η Έκθεση του Γραφείου Προϋπολογισμού του Κράτους στη Βουλή για το Β τρίμηνο του 2020 με παράλειψη, όμως, οποιασδήποτε αναφοράς στη διαμόρφωση του αριθμού των εκκρεμών συντάξεων, ενώ ακολούθησε η αναφορά του Γραφείου προς τον ΕΦΚΑ για την μη υποβολή των σχετικών στοιχείων από τον Φορέα προς το Γραφείο για τη συγκεκριμένη περίοδο. Έπειτα και σε συνέχεια αυτών ήρθαν οι δηλώσεις του Κλάους Ρέγκλινγκ για την σταθερή αύξηση των εκκρεμών αιτήσεων συνταξιοδότησης για να αποκαλύψουν την αποτυχία της Κυβέρνησης και του Υπουργείου Εργασίας στην αντιμετώπιση ενός θέματος, που αποτέλεσε μία από τις προεκλογικές σημαίες της Νέας Δημοκρατίας.
Οι αλλεπάλληλες προεκλογικές και μετεκλογικές δηλώσεις του Υπουργού Εργασίας, Γ. Βρούτση, για την επίλυση του ζητήματος του μεγάλου όγκου εκκρεμών συντάξεων διαψεύδονται χωρίς αμφιβολία, όπως προκύπτει και από την έκθεση του Γραφείου Προϋπολογισμού του Κράτους στη Βουλή για το Α΄Τρίμηνο του 2020, κατά την οποία στο τέλος Μαρτίου 2020 οι εκκρεμείς αιτήσεις συνταξιοδότησης ανέρχονταν σε 160.959 και αφορούσαν δαπάνη ύψους 360 εκατ. ευρώ έναντι 151.396 αιτήσεων δαπάνης, ύψους 383 εκατ. ευρώ τον Δεκέμβριο του 2019. Πρέπει να υπενθυμίσουμε στο σημείο αυτό πως τον Ιούνιο του 2019 τα ίδια τα ταμεία έδωσαν στοιχεία για 107.000 εκκρεμείς συντάξεις και εφάπαξ, αριθμό μειωμένο κατά 73% από τις 400.000 που παρέδωσε η Ν.Δ. το 2015.
Οι αριθμοί τελικά είναι αμείλικτοι. Η επικοινωνιακή διαχείριση του ζητήματος δεν μπορεί να καμουφλάρει πάντοτε την αβελτηρία της Κυβέρνησης. Δεν μπορεί να σκεπάζει τη ξεκάθαρη διαχειριστική της αδυναμία, την ανικανότητά της να επιλύσει σημαντικά ζητήματα που αφορούν τους ανθρώπους της εργασίας, τα λαϊκά στρώματα. Όπως είχε πει κάποτε και ο Αβραάμ Λίνκολν: “Μπορείς να τους ξεγελάς όλους για λίγο καιρό, λίγους όλο τον καιρό, αλλά όχι όλους όλο τον καιρό.”»
