Η Κυριακή των Βαΐων ή Κυριακή του Λαζάρου ή Κυριακή Βαϊοφόρος, είναι η εορτή της ανάμνησης της θριαμβευτικής εισόδου του Ιησού στα Ιεροσόλυμα.
Σύμφωνα με τους Ευαγγελιστές (Μτ 21, 1-9), (Μκ 11, 1-11), (Λκ 19, 28-38), (Ιω 12, 12-19) αναφέρεται ότι φθάνοντας στα Ιεροσόλυμα, κοντά στο όρος των Ελαιών, ο Ιησούς ζήτησε από τους μαθητές να του φέρουν ένα θηλυκό γαϊδούρι μαζί με το πουλάρι του. Αυτά έγιναν για να εκπληρωθεί εκείνο που είχε πει ο Θεός με τα λόγια του προφήτη: «είπατε τη θυγατρί Σιών, ιδού ο βασιλεύς σου έρχεται σοί πραυς και επιβεβηκώς επί όνον και πώλον υιόν υποζυγίου». Έτσι κι έγινε. Οι μαθητές έφεραν το γαϊδούρι και το πουλάρι του, έβαλαν τα ρούχα τους και ο Χριστός κάθισε πάνω. Πολλοί από το πλήθος έστρωναν τα ρούχα τους στο δρόμο, ενώ άλλοι έκοβαν και έστρωναν κλαδιά από τα δέντρα. Καθώς βάδιζαν στα Ιεροσόλυμα φώναζαν: «ωσαννά τω υιώ Δαυΐδ· ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου· ωσαννά εν τοις υψίστοις». Και όταν στην πόλη ρωτούσαν «τίς έστιν ούτος;» το πλήθος έλεγε: «ούτος εστίν Ιησούς ο προφήτης ο από Ναζαρέτ της Γαλιλαίας». Η ευαγγελική αυτή περικοπή αναγιγνώσκεται την Κυριακή των Βαΐων με το Ορθρινό Ευαγγέλιο από πρωτότυπο ή σε νεοελληνική απόδοση.
Ωστόσο, με το πέρας της Βαϊοφόρου Κυριακής εισερχόμαστε στην Εβδομάδα των Παθών ή Μεγάλη Εβδομάδα η οποία αρχίζει από το βράδυ της Κυριακής των Βαΐων με την Ακολουθία του Νυμφίου και ολοκληρώνεται το Μεγάλο Σάββατο. Η εβδομάδα αυτή είναι αφιερωμένη στα Άγια Πάθη του Χριστού και την ανάμνηση των γεγονότων που οδηγούν στην Κυριακή του Πάσχα με το θρίαμβο της Αναστάσεως του Κυρίου. Κάθε ημέρα της Μεγάλης Εβδομάδας είναι αφιερωμένη σε επιμέρους γεγονότα των Παθών. Το απόγευμα της Κυριακής των Βαΐων, της Μεγάλης Δευτέρας και της Μεγάλης Τρίτης ψάλλεται η Ακολουθία του Νυμφίου, ο Όρθρος της επόμενης μέρας και το Μεγάλο Απόδειπνο, και τα πρωινά ο Εσπερινός των Προηγιασμένων Τιμίων Δώρων. Τη Μεγάλη Τετάρτη τελείται το Μυστήριο του Ευχελαίου και ο Όρθρος της Μεγάλης Πέμπτης και την Μεγάλη Παρασκευή ο Εσπερινός της Αποκαθήλωσης και η Επιτάφιος Ακολουθία. Το Μεγάλο Σάββατο ψάλλεται ο Εσπερινός της «Πρώτης Ανάστασης», ενώ η αφή του Αγίου Φωτός πραγματοποιείται στον Πανάγιο Τάφο και διανέμεται σε όλους τους Ορθόδοξους πιστούς, με αποκορύφωμα την τελετή της Αναστάσεως του Κυρίου με το «Δεύτε λάβετε φώς» και το «Χριστός Ανέστη».
Κανονικά, όλες οι ακολουθίες που προαναφέρθηκαν θα τελούνταν, όμως «ο Νυμφίος θα έρθει» και εμείς δεν θα βρισκόμαστε εκεί. Γιατί κάποιοι αποφάσισαν να κλείσουν τις εκκλησίες. Και μαζί με τις εκκλησίες νομίζουν πως θα κλονίσουν και την πίστη μας. Αλλά αυτό δεν θα συμβεί. Και δεν θα συμβεί γιατί έρχεται η Ανάσταση που θα λυτρώσει κάθε χριστιανό από τα πάθη που του επέβαλλαν εκείνοι που νομίζουν πως είναι «εκκλησία». Εκκλησία, λοιπόν, δεν είναι αυτοί που δρουν ενάντια στην πίστη, αλλά εκείνοι που τη διατηρούν ακόμη και όταν υπάρχουν αντιξοότητες. Χαρακτηριστικά παραδείγματα υπήρξαν οι χριστιανοί που δεν έπαψαν να πιστεύουν ούτε κατά τη διάρκεια των διωγμών του Δεκίου ή του Διοκλητιανού και τελούσαν τη Θεία Ευχαριστία στις κατακόμβες και πάνω σε τάφους. Εκκλησία ήταν όλοι εκείνοι οι Άγιοι που εναντιώθηκαν στις επικρατούσες αιρέσεις της εποχής τους: ο Άγιος Μάξιμος Ομολογητής, ο Μέγας Αθανάσιος, ο Μέγας Βασίλειος, ο Γρηγόριος Θεολόγος. Ο τελευταίος μάλιστα τέλεσε τη Θεία Λειτουργία σε σπίτι στην Κωνσταντινούπολη. Στη Σύνοδο της Φερράρας-Φλωρεντίας όπου υπήρχαν πολιτικά κίνητρα, μόνο ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός κράτησε σωστή στάση. Μόνο ένας επίσκοπος και το πλήρωμα αυτού ενάντια στα πολιτικά συμφέροντα. Το ίδιο συνέβη και με τις Ληστρικές Συνόδους των οποίων οι αποφάσεις ήταν λανθασμένες. Πρέπει λοιπόν να θυμόμαστε τα λόγια του ίδιου του Χριστού: «ερευνάται τας Γραφάς» πριν προβούμε σε οποιοδήποτε συμβιβασμό με τις αντίστοιχες συστάσεις της κοινωνίας ή της πολιτείας.
Επομένως, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι τα όρια της πολιτικής σταματούν στα όρια της πίστεως και ας ελπίσουμε πως η Ανάσταση του Κυρίου θα φέρει τη λύτρωση που όλοι οι Χριστιανοί επιζητούμε…!
Νικολαΐδου Παναγιώτα, τελειόφοιτη τμήματος Θεολογίας Ε.Κ.Π.Α.
