Το Σάββατο του Λαζάρου είναι μία από τις μεγαλύτερες εορτές της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Εορτάζεται ανάμεσα στη Μεγάλη Σαρακοστή και το θρήνο της Μεγάλης
Εβδομάδας. Σύμφωνα με την ευαγγελική περικοπή στο κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο (Ιω. 11, 1-45) αναφέρεται ότι ο Λάζαρος ήταν ο αδερφός της Μαρίας που άλειψε τον Κύριο με μύρο και σκούπισε τα πόδια του με τα μαλλιά της. Όταν, λοιπόν, ο Λάζαρος αρρώστησε στη Βηθανία, οι αδερφές του Μάρθα και Μαρία έστειλαν μήνυμα στον Ιησού και του είπαν «Κύριε ο αγαπημένος σου φίλος είναι άρρωστος». Εκείνος μόλις το έμαθε είπε: «Αυτή η αρρώστια δεν είναι για να φέρει το θάνατο, αλλά για να φανεί η δύναμη του Θεού και να φανερωθεί μέσω αυτής η δόξα του Υιού του Θεού». Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι ο Ιησούς γνώριζε ότι ο Λάζαρος είναι άρρωστος, έμεινε στον τόπο που βρισκόταν δύο μέρες ακόμη. Επιστρέφοντας, οι μαθητές έλεγαν στον Ιησού ότι οι Ιουδαίοι επιζητούν να τον λιθοβολήσουν και αναρωτήθηκαν πως είναι δυνατόν να θέλει να επιστρέψει στη Βηθανία. Τότε Εκείνος αποκρίθηκε: «Δώδεκα ώρες δεν έχει η μέρα; Αν περπατάει κανείς τη μέρα δεν σκοντάφτει, γιατί βλέπει το φως αυτού του κόσμου. Αν όμως περπατάει κανείς τη νύχτα, σκοντάφτει, γιατί, βέβαια, το φως δεν είναι μέσα του». Έπειτα τους είπε: «Ο Λάζαρος πέθανε και χαίρομαι για εσάς, για να πιστέψετε, επειδή δεν ήμουν εκεί όταν πέθανε. Ας πάμε όμως κοντά του». Όταν έφτασαν στη Βηθανία, ο Λάζαρος βρισκόταν τέσσερις μέρες στο μνήμα. Πολλοί από τους Ιουδαίους της πόλης είχαν έρθει να παρηγορήσουν τη Μάρθα και τη Μαρία για το θάνατο του αδερφού τους. Η Μάρθα απευθυνόμενη στον Ιησού είπε: «Κύριε, αν ήσουν εδώ, δεν θα πέθαινε ο αδερφός μου. Ξέρω όμως πως και τώρα ό,τι κι αν ζητήσεις από το Θεό, αυτός θα σου το δώσει». Ο Ιησούς της είπε: «Ο αδερφός σου θ’ αναστηθεί», αλλά η Μάρθα νόμισε ότι μιλούσε για την ανάσταση που θα γίνει την εσχάτη μέρα. Και τότε ο Ιησούς αποκρίθηκε: «Εγώ είμαι η ανάσταση και η ζωή. Εκείνος που πιστεύει σ’εμένα, κι αν πεθάνει, θα ζήσει και καθένας που ζει και εμπιστεύεται σ’εμένα δεν θα πεθάνει ποτέ. Το πιστεύεις αυτό;» Καθώς απάντησε θετικά η Μάρθα, λοιπόν, κατέφθασε και η Μαρία η οποία έπεσε στα πόδια του Ιησού και έκλαιγε. Τότε Εκείνος διέταξε να βγάλουν την πέτρα από τον τάφο του Λαζάρου και κοιτώντας στον ουρανό είπε: «Πατέρα σ’ευχαριστώ που με άκουσες. Εγώ το ήξερα ότι πάντα με ακούς. Το είπα όμως για χάρη του πλήθους που στέκει εδώ γύρω, για να πιστέψουν πως εσύ με έστειλες». Αφού είπε αυτά, φώναξε: «Λάζαρε, έλα έξω!» και τότε βγήκε ο νεκρός δεμένος με το σουδάριο και ο Ιησούς είπε: «Λύστε τον και αφήστε τον να περπατήσει».
Μέσα από την ευαγγελική διήγηση, επομένως, αντιλαμβανόμαστε ότι η πίστη των αδερφών του Λαζάρου στον Κύριο, οδήγησε τον νεκρό να ξαναδεί το φως της ζωής, μέσα από το αναστάσιμο βίωμά του, το οποίο όμως, αποτελεί και προοικονομία για την ημέρα της Ανάστασης του Χριστού. Για να οδηγηθεί όμως στην ανάσταση ο Λάζαρος έπρεπε η ίδια η πηγή του φωτός, ο Χριστός, να τον οδηγήσει και πάλι στη ζωή αφού σύμφωνα και με τα λεγόμενά Του, «το φως βρίσκεται μέσα Του». Έτσι, αντιλαμβανόμαστε ότι κάθε άνθρωπος που έχει πίστη μέσα του, μπορεί να οδηγηθεί με τον πνευματικό του αγώνα στην πολυπόθητη θέα του ακτίστου φωτός, για την οποία μιλά πληθώρα Αγίων, ανάμεσά τους και ο πιο σύγχρονος Άγιος Παΐσιος. Η Ανάσταση, λοιπόν, του Λαζάρου, αποτελεί προτύπωση των αναστάσιμων γεγονότων του Χριστού αλλά είναι και για τους Χριστιανούς το γεγονός εκείνο που οδηγεί στην Ανάσταση των ψυχών μας, τη λύτρωση από τα πάθη και τις αμαρτίες που μας κατατρέχουν από την μέρα της πτώσης έως σήμερα.
Ας ελπίσουμε, λοιπόν, στην λύτρωση και τον αφανισμό των συμφορών που αντιμετωπίζουμε εξαιτίας της εξάπλωσης του κορωναϊού και ας μην ξεχνάμε ότι μετά από κάθε σταύρωση ακολουθεί και μια Ανάσταση…!
Νικολαΐδου Παναγιώτα, τελειόφοιτη τμήματος Θεολογίας Ε.Κ.Π.Α.