Η τρίτη Κυριακή των Νηστειών ονομάζεται Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως και γιορτάζεται 28 ημέρες πριν από το Πάσχα. Αποτελεί μία από τις σημαντικότερες χριστιανικές εορτές, διότι τιμάται το σύμβολο της πίστης,
ο Σταυρός. Έχει προέλευση από την Παλαιστίνη, όπου συνδυάστηκε με την πρώτη Κυριακή μετά την 6η Μαρτίου κατά την οποία εορταζόταν η ανεύρεση του Τιμίου Σταυρού από την Αγία Ελένη, τη μητέρα του πρώτου Χριστιανού αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Α’ του Μεγάλου. Μετά τη μεγάλη Δοξολογία στον Όρθρο, ο Σταυρός μεταφέρεται από τα παμπάλαια χρόνια σε σεμνή πομπή το βράδυ του Σαββάτου της τρίτης εβδομάδας της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, στο κέντρο του ναού και παραμένει εκεί όλη την εβδομάδα. Στο τέλος κάθε Ακολουθίας πραγματοποιείται προσκύνηση του Σταυρού. Έτσι ευρισκόμενοι στη μέση της νηστείας της Μεγάλης Σαρακοστής, η εκκλησία θέτει προ των πιστών τον Τίμιο Σταυρό του Κυρίου, στο μέσο του ναού, προς προσκύνηση, ενθυμούμενοι το πάθος του Χριστού μέσα από το οποίο αντλούμε δύναμη να συνεχίσουμε τη νηστεία και τον πνευματικό μας αγώνα. Ωστόσο, το θέμα της υμνολογίας της Κυριακής δεν παρουσιάζεται στο πλαίσιο του πόνου της σταυρικής θυσίας αλλά της νίκης του θανάτου και του χαρμόσυνου μηνύματος της Αναστάσεως του Κυρίου. Οι καρποί της πνευματικής μας προσπάθειας, επομένως, γίνονται πιο αισθητοί και αρχίζει να ακτινοβολεί το Πάσχα και η ολοκλήρωση της πορείας μας προς το Αναστάσιμο φως. Όπως και ο Τίμιος Σταυρός του Χριστού συνέτριψε το κράτος του διαβόλου, έτσι και κάθε πιστός κουβαλώντας το «σταυρό» του, καταφέρνει να φτάσει στη σωτηρία και την πνευματική τελείωση. Η Σαρακοστή λοιπόν είναι η «σταύρωση» του εαυτού μας, η εμπειρία εκείνη που πηγάζει από τον λόγο του Χριστού στο Ευαγγελικό ανάγνωσμα της Κυριακής «όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθήτω μοι»(Μάρκ.8,34). Μέσα από την προσκύνηση του τιμίου και ζωοποιού Σταυρού, σταυρωνόμαστε, νεκρωνόμαστε από τα πάθη, βιώνουμε την ανθρώπινη πτωτική κατάσταση. Έπειτα όμως, η εξύψωση του πανσεβάσμιου Ξύλου του Κυρίου είναι και η αναζωογόνηση της ψυχής μας, που αποτελεί μια προετοιμασία του αναστάσιμου γεγονότος του Πάσχα.
Είναι σημαντικό, επομένως, τις δύσκολες αυτές μέρες που διανύουμε, να θυμόμαστε τη σταυρική θυσία του Ιησού Χριστού και να αντλούμε δύναμη μέσα από την αγιαστική χάρη Του, συνεχίζοντας το ανηφορικό αλλά και φωτεινό ταξίδι μας προς τη Μεγάλη Εβδομάδα, ελπίζοντας στη λύτρωση των παθών μας, την εξάλειψη του κορωναϊού και την μελλοντική ανάσταση των δικών μας ψυχών, μέσα από την προσκύνηση του Τιμίου Ξύλου της Ζωής.
Νικολαΐδου Παναγιώτα, τελειόφοιτη τμήματος Θεολογίας Ε.Κ.Π.Α.
