«Μετά χαράς αναγγέλλω την κατάληψιν του Κιλκίς, μετά τριήμερον σφοδρόν αγώνα. Ο εχθρός καταδιώκεται κατά πόδας. Ηθικόν στρατού μας έκτακτον».
Το μήνυμα αυτό υπό την μορφή τηλεγραφήματος του Ελληνα επιτελάρχη αντιστρατήγου Βίκτωρα Δούσμανη προς τον τότε πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο αποτελεί την ιστορική αναφορά ότι η Μάχη του Κιλκίς στις 21 Ιουνίου 1913 έλαβε τέλος με νίκη των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων.
Μια μάχη τόσο σπουδαία αλλά ταυτόχρονα με ιδιαιτέρως βαρύ κόστος σε αίμα καθώς οι απώλειες ήταν τεράστιες. 8.828 άνδρες (στρατιώτες και αξιωματικοί) έδωσαν και την ζωή τους για να είμαστε εμείς σήμερα ελεύθεροι. Οπως ασφαλώς και για τους ηττημένους και διωκόμενους από τον περήφανο ελληνικό στρατό Βουλγάρους οι οποίοι εποφθαλμιούσαν την γη της Μακεδονίας μας μετρούν και αυτοί βαρύτατες απώλειες (6.971 άνδρες νεκροί και τραυματίες, καθώς και 2.500 αιχμάλωτοι).
Η ένδοξη και συνάμα επική αυτή μάχη του Κιλκίς αποτελεί, έναν αιώνα και έξι έτη μετά, οδηγό μας πως όταν ως Ελληνες είμαστε ενωμένοι σαν μια γροθιά τίποτε και κανείς δεν μπορεί να μας σταματήσει και να μας νικήσει σε όλα τα επίπεδα.
Για την θυσία των Ηρώων Ελλήνων του Ιουνίου του 1913 που ”έπεσαν” στο πεδίο της Μάχης προκειμένου εμείς σήμερα να ζούμε ελεύθεροι αποδίδουμε τιμή και ευγνωμοσύνη και διδασκόμασθε από τις χρυσές στιγμές της ιστορίας μας αυτό που με λίγα λόγια απέδωσε εύγλωττα ο Ανδρέας Κάλβος με τη φράση του: θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία . Σήμερα κυρίως όσο ποτέ άλλοτε στις δύσκολες ώρες που περνά η Πατρίδα μας αντιμετωπίζοντας έναν άλλο εχθρό τον οικονομικό που οι συνθήκες επιβάλλουν να έχουμε διαυγή μνήμη, ομόνοια και ομοψυχία προκειμένου και πάλι να σταθούμε όρθιοι ως Εθνος και ως ανεξάρτητο κράτος.
Ζήτω η 21η Ιουνίου 1913,
Χρόνια Πολλά.
