Είναι γνωστό σε όλους μας πως ο Αύγουστος είναι ο τελευταίος μήνας του καλοκαιριού, αλλά και ο μήνας της μεγάλης εορτής της Ορθοδοξίας μας, «Της Κοιμήσεως της Θεοτόκου μας», το λεγόμενο ‘’ΠΑΣΧΑ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ’’.
Με αφορμή λοιπόν της μεγάλης εορτής και ξεφυλλίζοντας σήμερα το αρχείο μου, η ματιά μου έπεσε σε ένα περιστατικό που περιγράφεται στην Λαογραφία του Γ. Μέγα, που ειλικρινά με συγκλόνισε για το πόσο επίκαιρο είναι στις ημέρες μας.
Λέει λοιπόν:
«Στα μαύρα χρόνια της κατοχής, τότε που συχνά δεν είχαμε ούτε μπουκιά ψωμί, μιά γερόντισσα άναβε κάθε βράδυ το καντηλάκι της στην Παναγία. Όταν κάποιος της παρατήρησε, γιατί σπαταλά το πολύτιμο τότε σαν χρυσάφι λαδάκι, η γερόντισσα αποκρίθηκε: ” Και με τι μούτρα θα της ζητήσω Χάρη”!
Θαύμασα για το φιλότιμο της γερόντισσας και συγχρόνως ένοιωσα ντροπή. Ντράπηκα γιατί ως Έλληνες ανέκαθεν είχαμε μια βαθιά λατρεία στην Παναγία μας, γιατί νοιώθουμε ότι είμαστε παιδιά Της και είναι η Μητέρα μας. Τούτο το μαρτυρούν τα τόσα επίθετα που Της δώσαμε, τα τόσα εκκλησάκια και Ναούς που τα ονοματίσαμε με το όνομά Της, αλλά και την ζωγραφίσαμε και στις κόγχες των Ναών μας ως ” Η Πλατυτέρα των Ουρανών” που μας αγκαλιάζει με στοργή και ως Μεσίτρια μας ανεβάζει στον ουρανό, όπου δεσπόζει ο Δημιουργός των απάντων Υιός Της.
Ντράπηκα στην κυριολεξία σκεπτόμενος το φιλότιμο της γερόντισσας και την αφιλοτιμία την δικιά μας, των πολιτών και των πολιτικών της σημερινής Ελλάδας.
Η Παναγία μας ανέκαθεν ήταν η Προστάτης του Έθνους μας και της Πατρίδας μας, δεν χρειάζεται να αναφερθώ σε αυτό. Αλήθεια, τι θα ήμασταν άραγε χωρίς την Παναγία μας που όλοι μας ως Λαός στις συμφορές και τις πίκρες μας την έχουμε ως Μάνα μας;
Δυστυχώς σήμερα το φιλότιμό μας απέναντι στην Μητέρα μας χάθηκε και καταντήσαμε ένας αναίσχυντος και αναίσθητος λαός, όπου χάριν της καλοπέρασης, που στηρίζεται στον αμαρτωλό μας βίο, αποκτηνωθήκαμε τελείως ξεπουλώντας τα πάντα, Ιερά και Όσια, και Εθνικά θέματα καταντώντας την Πατρίδα μας Οικόπεδο στους ξένους δανειστές.
Λοιπόν τι λέτε; μήπως πρέπει με την ευκαιρία της μεγάλης εορτής της Παναγίας μας τον Δεκαπενταύγουστο, να βάλουμε αρχή από σήμερα για να επιστρέψουμε στην αγκαλιά της Μητέρας μας, και προσευχόμενοι στην Χάρη της να ξαναγίνουμε πάλι τα παιδιά της; Να αρχίσουμε να ανάβουμε πάλι το καντήλι της για να έχουμε «Μούτρα» να ζητήσουμε την Χάρη της όπως η Γερόντισσα;
Ναι λοιπόν να αρχίσουμε από σήμερα και προς τούτο σας παραθέτω μιά προσευχή του Στρατηγού Μακρυγιάννη προς την Παναγία:
«Θεοτόκε, μητέρα του παντός, το καύχημα της παρθενίας, το καύχημα της αρετής και τα πάντα της αγαθότης, προστρέχομεν οι αμαρτωλοί, οι αδύνατοι, εις εσπλαχνίαν της αγαθότης σου, να λυπηθείς τους αθώους εκείνους οπού φέρνουν την αμαρτωλή τους προσευχή ειλικρινώς εις τον παντουργόν και εις την βασιλείαν του, εκείνους οπού ’τρεξαν ξιπόλυτοι και γυμνοί, εκείνους οπού αφήσαν χήρες και αρφανά, εκείνους οπού ’χυσαν το αίμα τους, κατά τον όρκον τους, ν’ αναστηθεί διά της δυνάμεως του Παντοκράτορα η σκλαβωμένη τους πατρίδα και να λαμπρυθεί ο Σταυρός της Ορθοδοξίας, και δι’ αυτόν τον όρκον αυτείνοι πέθαναν δι αυτείνη την πατρίδα και θρησκεία, και θυσίασαν και το έχει τους, και πολλών οι γυναίκες τους, τα παιδιά τους, οι συγγενείς τους διακονεύουν και ταλαιπωρούνται ξυπόλυτοι, γυμνοί, νηστικοί στα σοκάκια εκείνης της ματοκυλισμένης πατρίδος οπού ζύμωσαν οι γονέοι τους και οι συγγενείς τους με το αίμα τους, και την γοδέρουν σήμερα και την τρώνε και την προδίνουν οι γουρνόλυκοι με τ’ ακονισμένα δόντια και οι σύντροφοί τους αυτεινών οι τοιούτοι. Θεοτόκο, μήτηρ του παντός, αυτούς τους αθώους να λυπηθείς, αυτούς τους γυμνούς και ταλαίπωρους… Προστρέχομεν οι αμαρτωλοί, οι ανάξιοι δούλοι σου και οι σκλάβοι σου εις το έλεός σου και εις την ευσπλαχνίαν σου…».
Καλή Παναγιά σε όλους!
Βασίλειος Τσαφαρίδης
Υποστράτηγος (ΠΖ) ε.α
Μέλος της Κεντρικής Επιτροπής ‘’ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ’’
