Η θυσία της 78χρονης Καλλιόπης Αβραάμ.
Μετά τις ατελέσφορες και άγονες συζητήσεις στη διάσκεψη της Γενεύης για αποκατάσταση της ειρήνης οι Τούρκοι δεν ήταν διατεθειμένοι να εγκαταλείψουν το νησί ούτε να παύσουν τις επιχειρήσεις.
Παραμονές της Παναγίας στον Αύγουστο του 1974, αντί η τουρκική αντιπροσωπεία να παρευρεθεί ενώπιον του Κάλαχαν στο Συνέδριο της Γενεύης, τα τουρκικά στρατεύματα πραγματοποιούσαν τη δεύτερη φάση της εισβολής με την ονομασία «Αττίλας 2», σκορπώντας ολοκληρωτικά τον όλεθρο.
Η άνιση μάχη της ΕΛΔΥΚ Η ΕΛΔΥΚ αποδεκατισμένη, βρισκόταν σε διάφορες περιοχές.
Όσοι παρέμειναν συσπειρώθηκαν στο στρατόπεδο της Λακατάμιας, έτοιμοι να αντιμετωπίσουν τις τουρκικές ορδές.
Οι τρεις λόχοι που παρέμειναν ήταν υπό τις διαταγές του αντισυνταγματάρχη Παναγιώτη Σταυρουλόπουλο. Στις 14 Αυγούστου ξεκίνησε η επίθεση.
Οι επιθέσεις συνεχίζονταν μέχρι το απόγευμα και οι άντρες της ΕΛΔΥΚ αντιστέκονταν, αγνοώντας πως στη Μια Μηλιά, η άμυνα είχε εγκαταλειφθεί.
Την επόμενη ημέρα ο αντισυνταγματάρχης ζήτησε ενισχύσεις.
Έλαβε μόνο τρία τεθωρακισμένα οχήματα Marmon-Herrington, τα οποία θα ήταν εύκολη λεία για τα Μ-48 των Τούρκων.
Αν και αριθμητικά οι Τούρκοι στρατιώτες υπερίσχυαν, η ΕΛΔΥΚ αντιστάθηκε σθεναρά καταφέρνοντας να ανακόψει την πορεία τους.
Η 16η Αυγούστου ξημέρωσε με όλμους και βόμβες.
Το στρατόπεδο βάλετο από βόμβες ναπάλμ και ρουκέτες.
Οι άντρες της ΕΛΔΥΚ αποφάσισαν να μετακινηθούν σε ασφαλέστερο μέρος για να προστατευτούν και πήγαν στη Σχολή Γρηγορίου.
Ανάμεσά τους ήταν η Καλλιόπη Αβραάμ.
Η γιαγιά της ΕΛΔΥΚ
Η Καλλιόπη Αβραάμ ήταν 78 ετών. Καταγόταν από την Λάρνακα της Λαπήθου και μετά την πρώτη εισβολή βρέθηκε να ζει κοντά στην περιοχή που έγινε η μάχη της ΕΛΔΥΚ.
Όταν της ζητήθηκε να εγκαταλείψει την περιοχή απάντησε:
«Που να αφήσω τούτα τα παιδιά;
Αυτοί οι λεβέντες δεν φοβούνται να πεθάνουν και θα φοβηθώ εγώ, η παλιόγρια;».
Η Καλλιόπη Αβραάμ, βοήθησε τους στρατιώτες της ΕΛΔΥΚ που ονόμαζε παιδιά και εγγόνια της με κάθε τρόπο.
Κουβαλούσε νερό και φαγητό ενώ δεν τους εγκατέλειψε ακόμη κι όταν οι στρατιώτες αποφάσισαν να μεταφερθούν στη Σχολή Γρηγορίου.
Ακόμη κι εκεί, τους αγκάλιαζε προσπαθώντας να τους προστατέψει από τα συντρίμμια που προκαλούσαν οι βόμβες γύρω τους.
Μία βόμβα βρήκε τη Σχολή Γρηγορίου.
Η γιαγιά της ΕΛΔΥΚ, πέθανε μαζί με τους 33 στρατιώτες και τάφηκε μαζί τους στο στρατιωτικό κοιμητήριο Λακατάμιας.
Πηγή: epilekta.com
